مگر از کوچه‌ی معشوقه‌ی ما می‌گذری؟!

مگر از کوچه‌ی معشوقه‌ی ما می‌گذری؟

که نمانده به تنِ خسته‌یِ تو بال وُ پری؟

 

قفست سرد و دلت درد و نگاهت شبگرد!

چه طلوعی، چه غروبی، چه نماز سحری!

 

مگر از کوچِ زمستانیِ خود واماندی؟!

که شدی حبسِ دی وُ بهمنِ فصلِ دگری؟!

 

همه جا دانه‌ی غم بود و نبود از تو اثر!

تو پرستویِ دماوندِ رَهِ پُر خطری!

 

چه ستم‌ها که از این خانه‌بِه‌دوشی داری؟!

چه شکنجه چه فغانی چه خروش و شَرَری

 

مگر از بار غمت بندِ دلم پاره نشد؟!

به گناهی که نَکَردی- نه نشان و اثری

 

غمِ آب و غمِ داندانه نفس بی‌رمقت،

به چه شُوقی بِنِویسم غزل از چشمِ تری؟!

 

مگر ازجان خودت سیر شدی، مرغ عزا!

که ببرُند سرت را به دلیل وُ نظری

 

به چه شهری بِرَوی یا به کجا بگریزی؟!

که گرفته نفس پرتو از این بی‌‌خبری

#پرتو

بداهه

غزلیات بنفشه انصاری...